به گزارش واحد رسانه‌ها و ارتباطات سازمان ملی کارآفرینی ایران: اولین چیزی که درباره استارت آپ باید بدانیم تا به چالش استارت اپ چیست وارد شویم، این است که تعریف دقیقی درباره‌ی این مفهوم وجود ندارد، اما با این وجود برای درک بهتر این کسب‌ و کار می‌توانیم بگوییم؛ استارتاپ به کسب‌و‌کاری نوپا گفته می‌شود که با ارائه‌ی راه‌حلی خلاقانه برای رفع یک نیاز به سرعت رشد کرده و به درآمد می‌رسد. استارتاپ‌ها معمولا با ریسک‌پذیری بسیار زیادی همراه هستند و از آن‌جایی که یک فرایند کارآفرینی محسوب می‌شوند، احتمال شکست و عدم موفقیت آن‌ها نیز وجود دارد،

استارت‌آپ‌ها توسط یک یا چند کارآفرین تأسیس می‌شوند که می‌خواهند محصول یا خدماتی را توسعه دهند که معتقدند تقاضا برای آن وجود دارد. این شرکت ها عموما با هزینه های بالا و درآمد محدود شروع به کار می کنند، به همین دلیل است که به دنبال سرمایه از منابع مختلفی مانند سرمایه گذاران خطرپذیر هستند.

درک استارتاپ ها

استارت‌آپ‌ها شرکت‌ها یا سرمایه‌گذاری‌هایی هستند که بر روی یک محصول یا خدمات واحد متمرکز شده‌اند که بنیانگذاران می‌خواهند آن را به بازار عرضه کنند. این شرکت‌ها معمولاً یک مدل تجاری کاملاً توسعه‌یافته ندارند و مهم‌تر از آن، فاقد سرمایه کافی برای حرکت به مرحله بعدی کسب‌وکار هستند. بیشتر این شرکت ها در ابتدا توسط بنیانگذارانشان تامین مالی می شوند.

بسیاری از استارت‌آپ‌ها برای دریافت بودجه بیشتر به دیگران از جمله خانواده، دوستان و سرمایه‌گذاران خطرپذیر مراجعه می‌کنند. سیلیکون ولی به‌خاطر جامعه سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر قوی‌اش شناخته می‌شود و مقصدی محبوب برای استارت‌آپ‌ها است.

استارت‌آپ‌ها می‌توانند از سرمایه اولیه برای سرمایه‌گذاری در تحقیقات و توسعه طرح‌های تجاری خود استفاده کنند. تحقیقات بازار به تعیین تقاضا برای یک محصول یا خدمات کمک می کند، در حالی که یک طرح تجاری جامع بیانیه ماموریت، چشم انداز و اهداف شرکت و همچنین استراتژی های مدیریت و بازاریابی را مشخص می کند.

ملاحظات خاص

عوامل مختلفی وجود دارد که کارآفرینان هنگام تلاش برای راه اندازی استارتاپ خود و شروع فعالیت باید به آنها فکر کنند. ما برخی از رایج ترین آنها را در زیر فهرست کرده ایم.

محل

موقعیت مکانی می تواند هر کسب و کاری را ایجاد یا شکست دهد. و این اغلب یکی از مهم ترین ملاحظات برای هر کسی است که در دنیای تجارت راه اندازی می کند. استارت‌آپ‌ها باید تصمیم بگیرند که آیا کسب‌وکارشان به صورت آنلاین، در دفتر یا دفتر خانگی یا در یک فروشگاه انجام می‌شود. مکان بستگی به محصول یا خدمات ارائه شده دارد.

برای مثال، یک استارت‌آپ فناوری که سخت‌افزار واقعیت مجازی را می‌فروشد، ممکن است به یک فروشگاه فیزیکی نیاز داشته باشد تا به مشتریان نمایش چهره به چهره ویژگی‌های پیچیده محصول را ارائه دهد.

ساختار حقوقی

استارت‌آپ‌ها باید در نظر داشته باشند که کدام ساختار قانونی به بهترین وجه با نهاد آنها سازگار است. مالکیت انحصاری برای موسسی که کارمند اصلی یک کسب و کار نیز هست مناسب است. شراکت ها یک ساختار قانونی قابل دوام برای مشاغلی هستند که متشکل از چندین نفر هستند که مالکیت مشترک دارند، و همچنین ایجاد آنها نسبتاً ساده است. مسئولیت شخصی را می توان با ثبت استارتاپ به عنوان یک شرکت با مسئولیت محدود (LLC) کاهش داد.

منابع مالی

استارت‌آپ‌ها اغلب با مراجعه به خانواده و دوستان یا با استفاده از سرمایه‌گذاران خطرپذیر، سرمایه جمع‌آوری می‌کنند. این گروهی از سرمایه گذاران حرفه ای هستند که در تامین مالی استارت آپ ها تخصص دارند. تامین مالی جمعی برای بسیاری از افراد به روشی مناسب برای دستیابی به پول نقدی که برای حرکت رو به جلو در فرآیند کسب و کار نیاز دارند تبدیل شده است. این کارآفرین یک صفحه تامین مالی جمعی را به صورت آنلاین راه اندازی می کند و به افرادی که به شرکت اعتقاد دارند اجازه می دهد پول اهدا کنند.

استارت‌آپ‌ها ممکن است از اعتبار برای شروع فعالیت خود استفاده کنند. یک سابقه اعتباری عالی ممکن است به استارتاپ اجازه دهد تا از یک خط اعتباری به عنوان تامین مالی استفاده کند. این گزینه بیشترین خطر را دارد، به خصوص اگر راه اندازی ناموفق باشد. سایر شرکت ها وام های کسب و کار کوچک را برای کمک به رشد انتخاب می کنند. بانک ها معمولاً چندین گزینه تخصصی برای کسب و کارهای کوچک در دسترس دارند – وام خرد محصولی کوتاه مدت و کم بهره است که برای استارت آپ ها طراحی شده است. برای واجد شرایط بودن اغلب به یک طرح تجاری دقیق نیاز است.

مزایا و معایب استارت آپ ها

کار کردن در استارتاپ مزایای مختلفی دارد. مسئولیت بیشتر و فرصت های یادگیری دو مورد است. از آنجایی که استارت‌آپ‌ها نسبت به شرکت‌های بزرگ، کارمندان کمتری دارند، کارمندان تمایل دارند کلاه‌های زیادی بر سر بگذارند و در نقش‌های مختلفی کار کنند، که منجر به مسئولیت‌پذیری بیشتر و همچنین فرصت‌هایی برای یادگیری می‌شود.

استارت‌آپ‌ها طبیعت آرام‌تری دارند، و محیط کار را بیشتر به یک تجربه مشترک، با ساعات کاری انعطاف‌پذیر، افزایش تعامل کارکنان و انعطاف‌پذیری تبدیل می‌کنند. استارت‌آپ‌ها مزایای بهتری در محل کار مانند مهد کودک برای کودکان، غذای رایگان و هفته‌های کاری کوتاه‌تر دارند.

کار در استارت‌آپ‌ها نیز می‌تواند مفیدتر باشد، زیرا از نوآوری استقبال می‌شود و مدیران به کارمندان با استعداد اجازه می‌دهند تا با ایده‌هایی با نظارت کمی اجرا کنند.

یکی از معایب اولیه استارتاپ افزایش ریسک است. این در درجه اول در مورد موفقیت و طول عمر یک استارتاپ صدق می کند. کسب‌وکارهای جدید باید قبل از شروع سودآوری، خود را ثابت کرده و سرمایه خود را افزایش دهند. راضی نگه داشتن سرمایه گذاران از پیشرفت استارت آپ بسیار مهم است. خطر تعطیلی یا نداشتن سرمایه کافی برای ادامه عملیات قبل از کسب سود همیشه وجود دارد.

ساعات طولانی مشخصه استارت‌آپ‌ها است، زیرا همه برای رسیدن به یک هدف کار می‌کنند – دیدن موفقیت استارت‌آپ. این می تواند منجر به لحظات پر استرس و گاهی اوقات جبرانی شود که متناسب با ساعات کار نیست. رقابت نیز همیشه بالا است زیرا تعداد انگشت شماری از استارتاپ ها روی یک ایده کار می کنند.
با همه این ها کار کردن و زیستن در فضاهای استارتاپی می تواند تجربه های بسیار خوبی را به افراد بدهد.