واقعیت اما این است که باوجود ساختارهای ضد تولید و ضد بهره‌وری در نظام حکمرانی اقتصادی و حتی اجتماعی و سیاسی کشور، نمی‌توان و نباید انتظار داشت رشد اقتصادی و تولید در ایران هیچ رشد چشمگیری را تجربه کند. فرهنگ حکمرانی اقتصادی و اجتماعی و سیاسی در ایران علیه تولید و بهره‌وری است و این فرهنگ در بخش‌های گوناگون ساختار حکمرانی در قالب احکام و مکانیسم‌ها و جهت‌گیری‌های راهبردی تجسم یافته است.

شکوفایی تولید در ایران نیازمند رفع موانعی است که در قالب مالیه عمومی، سیاست‌های رفاهی نسنجیده، توزیع رانت و عدم شفافیت موجب کاهش کیفیت فضای کسب‌وکار کشور می‌شود. البته رشد تولید، احیای اقتصاد و رفع موانع موجود در این مسیر نیازمند حمایت همه‌جانبه نیروهای سیاسی و اجتماعی از تولید و رشد پایدار اقتصادی است.